PERDENİN ARDINDAKİ SERÜVEN

Zorlu PSM çalışanlarından Funda Yiğit, PSM Blog için yazdığı denemede, Zorlu Performans Sanatları Merkezi'nde çalışan bir PSM ekibi üyesi olarak kendi deneyimlerini, her gün, bu büyülü mekanın kapılarını aralayıp içeri adım atarak, sanatın ve performansın etkileyici dünyasına dahil olmanın, kendisini adeta bir masal kahramanı gibi hissettirmesinden yola çıktı. Gösteri öncesi hazırlıklar, sahne arkası telaşı, seyircilerin beklentisi... Tüm bunlar, Zorlu PSM'nin kulislerinde yaşanan sihirli anlardan sadece birkaçı. Funda da sahip olduğu bu hislerden ve deneyimlerden esinlendi ve Zorlu PSM ekibinden biri olarak kaleme aldığı deneme yazısı aracılığıyla yaratıcılığını ve tutkusunu paylaşmanın mutluluğunu yaşıyor.

Merdivenlerden inerken içindeki heyecan daha da büyümüştü; hayallerinden daha görkemli ve mistik bir yerdi Performans Sanatları Merkezi. O kadar çok istiyordu ki bu oyuna gelmeyi, o yaz çalışmıştı ve emeğinin mükafatını az sonra alacaktı.

Annesinin elini tutarak kalabalığa girdiler. Selim hayranlıkla etrafı seyrederken annesinin sesiyle irkildi:

Düşünceler içinde etrafı izlerken kalabalık bir grubun içinde istemeden ilerliyordu. Annesinin onu bıraktığı yerden çok farklı bir noktadaydı artık. Boş bir koridor gözüne çarptı; kalabalıktan bunalmış olmalıydı ki tenhalık belki de ilgisini çekti. Oraya doğru yürümeye başladı, koridorun sonundaki kapıdan içeri girmeyi düşündü. Kaybolmuştu, belki biri yardımcı olur ümidiyle kapının koluna asıldı. İçerisi karanlıktı, fakat bir müzik sesi yankılanıyordu kulağında. Ne kadar da büyülüydü; kendini alamadı ve sesin geldiği yöne doğru ilerledi. Sadece bakmak isterken birinin "Haydi" demesiyle kendini spotların altında, sahnede buldu.

"Aman Tanrım!" dedi Selim, geldiği müzikalin içindeydi. Bir an panikledi. Birkaç saniye durup etrafına baktı, sahne o kadar büyüktü ki: büyüleyici bir masal diyarına adım atmış gibiydi. Renkli ışıklar, devasa dekorlar, gerçeküstü varlıklar sahnedeki dünyayı bambaşka bir boyuta taşıyordu. Oyundaki karakterler o kadar hızlı hareket ediyorlardı ki gördüğü masala hayran kaldı. Hemen toparlanıp bir solukta kendini perdenin arkasına attı, karanlık koridordaydı. İlerledi, kapısı açık bir oda fark etti, birileri olabileceğini düşünüp yardım istemek için ilerledi. Gözlerine inanamadı, cennette düşmüş gibiydi; bir sürü muhteşem kostüm ve gizemli maskeler vardı, galiba kulisteydi artık. Kimsenin olmadığını anlayınca hemen gitmek istemedi, birkaçını denemek istedi. Önce bir kral oldu aynanın karşısında, sonra bir büyülü ormanın sihirli elf’i oldu. Kendi kendine konuşurken alkış sesine irkildi. Uzun boylu, gizemli bir kadın ona doğru yaklaştı ve elini uzattı.

"Merhaba, korkuttum mu seni? Ben Zeynep, PSM'de çalışıyorum. Bence çok yeteneklisin." dedi ve Selim'in içindeki korku anında kayboldu. Böyle bir tepkiyle karşılaşacağını beklemiyordu çünkü izinsiz girmişti kulise ve üstünde bir kostüm vardı. Kısa bir sessizliğin ardından devam etti Zeynep:

"Hangi oyuna geldiniz, kralım?"

Selim, bir avazda adeta içinde bulunduğu kostümün verdiği coşkuyla haykırdı oyunun adını. Zeynep saatine baktı, oyun bitmek üzereydi.

"Hadi, kralım, o zaman bitmeden yakından bakalım." diyerek elinden tutup sahneye doğru yürüdüler.

Az önce sahnenin tam ortasında olan Selim, bir o kadar yakından izliyordu olup biteni. Oyunun içindeki serüven bir yanda dursun, dışarıdaki telaş ve koşuşturmayı da görmüştü, daha çok hayran kalmıştı. Hayranlıkla izlerken omuzunda yumuşak bir dürtme hissetti, gözlerini bir an olsun kapamıştı oysaki. İrkilerek "Ne oldu?" diye bağırdı.

Birden gökyüzünden yıldırımlar çaktı, sahnenin etrafı sisle kaplandı ve gizemli bir büyü ortaya çıktı. Sahnedeki dekorlar canlanmış, masal kahramanları gerçek hayata gelmişti. Zeynep, Selim'e gülümsedi ve ona dönerek şöyle dedi:

"Seni gerçek bir maceraya götürmek istiyorum, cesaretin var mı?"

Selim'in gözleri parladı ve yüreğindeki cesareti hissetti. "Evet, tabii ki!" dedi heyecanla.

“O zaman gözlerini kapat” dedi kulağına fısıldayarak kalbi yerinden çıkacaktı sanki acaba şimdi nereye gideceklerdi diye düşünceler sardı Selim’i omuzuna dokunan eli hissetti, irkilerek gözlerini açtı seslenen annesiydi. Hadi oğlum uyan gösteriye geç kalacağız dedi.