TİYATRO

Vay! Dedi Baykuş okul öncesi çocuklar için yazılmış bir kitaptan uyarlanmıştır.

Hikaye, gündüz uyanık kalan meraklı, küçük bir baykuşun, gündüzün sunduğu sürprizlere hayran kalışını anlatır.

Şafak vakti, güneş ışığı, yapraklar, kelebekler, bulutlar ve gökkuşağının renkleri bunlardan bazılarıdır. Gün sonunda ise, gece çöktüğünde, yıldızların, hepsinden daha güzel olduğunu fark eder.

Little Angel Theatre, kitabı sihirli bir yorumla sahneye taşırken basit ama etkileyici bir kuklacılıkla minik izleyicilerin hayal gücünü tetikliyor. Rengarenk kumaşlar, sevimli kuklalar ve cezbedici müziklerle bezenen bu oyun, özellikle 0-5 yaş arası izleyiciler için tasarlandı.

Mine ve Memo’nun dijital çağın tüketim ilişkileri ve ebeveyn mirasının gölgesinde şekillenen aşklarının sahnede hem sert hem de mizahi bir dille parçalara ayrılışı. Arzunun tüketildiği bir dünyada temasın anlamını yeniden sorgulayan bir deneyim.

Sana özgürlük diye arzu satarlar.

Güç diye şiddet.

Romantizm diye tahakküm.

Ve biz hâlâ, neden bu kadar yorgun olduğumuzu merak ederiz.

30 metrelik dev bir yumurta Üsküdar’dan başlıyor Bekir şefi kovalamaya! O sıra dostlarıyla zaferini kutlayan Beyefendi siparişini bekliyor… İçerisi gittikçe ısınıyor! Cehenneme dönüyor… Duvarlar eriyorken, bina sallanmakta.

Fiiiiiiıuuvvv!

Tüm bunların ortasında ise pişirmek zorunda kalacağı yumurtayla birlikte fokurdayan Bekir… Bıçak olan şefler, kafasını kuma gömmüş kuşlar ve tabii ki Kurt Cobain! Hepsi pişmekte. Hepsi soslandı. Çiiiiiinnnn! Artık hepsi servise hazır!

Fiuuuuuvvvvv!

Kader aileden gelen bir miras mıdır? Doğduktan sonra küçülebilir mi insan? Sonsuz bir uyku insanı dinlendirir mi? Hiç kafanızı kaybettiniz mi? İnsan hiç tanımadığı bir kişiye benzer mi? Balıklar da satranç oynar mı?

Düdüklü tencerenin ateşi nasıl kontrol edilir?

Fiiiiiiiiiuuuuuuuuuuvvvvvvvv!!!!

Zaman geçiyor…

Beyefendi yumurtasını bekliyor.

Bekir? Yumurta hazır mı?

Bazı karşılaşmalar, bir mevsim gibi gelir; hayatın akışını, kalbin ritmini değiştirir. “Palamut Zamanı”, iki kadının ve bir grup insanın tesadüf gibi görünen ama kader kadar derin bir karşılaşma hikâyesi…

Bir yanda toplumun yargısı ve linç kültürünün gölgesinde kalmış genç bir kadın; diğer yanda sahil kasabasının rüzgârına karışmış, neşesiyle, deli doluluğuyla kendi düzenini kurmuş bir kadın… Bu karşılaşma, hem bireysel hem de kuşaklar arası bir yüzleşmeye dönüşür; kimi zaman hüzünle, kimi zaman kahkahayla yoğrulan bir iyileşme hikâyesi doğar.

“Palamut Zamanı”, unutulma korkusuyla yeniden başlama cesareti arasındaki o ince çizgide yürüyen herkesin hikâyesi. Seyircisini yalnızca Burcu ve Nermin’in değil, onlara eşlik eden insanların sessizliklerine, umutlarına ve kırılma anlarına da davet ediyor.

Belki de hepimizin ihtiyacı olan şey, birbirimizin hikâyelerine kulak vermektir.

İnsanlar Mekanlar Nesneler cesaret üzerine bir oyun. “Biz sınırlara inanmayız. Biz öncülüğe inanırız. Biz vizyona inanırız. Herkese imkansız görünse de biz evet diyoruz. Yaşamak ne güzel şey. Denizde yüzmek, gökyüzüne bakmak, güneşi teninde hissetmek… Bir dağa tırmanmak ya da bir tanecik merdiven çıkmak. Sevmek ve sevilmek. Ne güzel şey… Şimdi benim! Şimdi sensin! Şimdi biziz! Bu ise sadece bir başlangıç.” İnsanlar Mekanlar Nesneler geçmişin yüklerinden kurtulmaya çalışan bir insanın hikayesi. Nina’nın, Emma’nın, Sarah’nın veya şimdilik Sarah’nın hikayesi. Kim bilebilir? Korkularımızın üstüne gidebildiğimiz, gerçekle yüzleşebildiğimiz ve en önemlisi kendimizi sevebildiğimiz sürece varız. Eğer bir varoluş savaşıysa hayat, ve eğer varoluş ailede başlıyorsa, bazen tüm bağımlılıklarından kurtulman gerekir. Annenden bile. “Çakal sadece aşağı baktığında düşer. Yani aslında havada koşabiliyor ama ne zamanki aşağı bakıyor ve düşmesi gerektiğini anlıyor işte o zaman yer çekimi devreye giriyor. Benim ruhsal aydınlanmam bu.”

Bu oyun bize özlenen kardeşleri, aileyle yenilmeyen akşam yemeklerini ve aşağı bakmamamız gerektiğini anlatıyor. Aşağı bakmadan yola devam edebilecek miyiz? Bilmem. Belki.

“OKAN BAYÜLGEN’DEN DRAKULA”

BKM VE KABARE DADA ORTAK YAPIMIYLA YENİ SEZONDA SEYİRCİYLE BULUŞUYOR!

Bram Stoker’ın ölümsüz eseri Drakula romanındaki karakterlerden hareketle Okan Bayülgen’in yeniden kaleme aldığı ve yönettiği oyunda, tarihin en ünlü fantastik karakterlerinden biri olan Drakula’ya Okan Bayülgen, vampir avcısı Van Helsing rolüne ise Hayko Cepkin hayat verecek.

Okan Bayülgen Drakula’yı yeniden yazarken hikayeyi romanın yetmiş yedi yıl sonrasına bugünden yarım asır öncesine taşıyor. Tarihin kritik bir eşiğine…

Sahnedeki canlı orkestrada Kurtalan Ekspres’in bas gitaristi, unutulmaz bestelerin sahibi Ahmet Güvenç de yer alacak.

Süre: 140 dakika - 2 perde

Ey yedek kulübesinde hayata dahil olmayı, gerçek kazanan olmayı bekleyen bizler/sizler/onlar: Bugünün Çehov karakterleri miyiz?

Pek birbirimizi dinlemiyor, hep anlatmak mı istiyoruz? Çok konuşup hiç eylemiyor muyuz? Sürekli eyliyor ama zaman mı öldürüyoruz? Başarı, şöhret, para, gitmek, kalmak, sevmek, mevki? Her şey bu kadar siyah beyaz mı peki? Hem bizim hem Çehov için cevaplar bir hayli bulanık…

Anton Çehov’un, “Martı” oyununu günümüze uyarlayarak, havada asılı kalan sorularımıza bir cevap aramaya çalışıyoruz. Aslında cevap vermiyor Çehov, sadece hınzırca gülümsüyor. ‘Al bak şu haline!’ diyor. Böylece içerik biçimi doğuruyor:

Sahnede beş oyuncu hem geçmişi, hem şimdiyi, hem geleceği taşıyor bünyesinde. Zamansız beş anlatıcı oyuncu… Zamanı, mekanı eğip bükebilen, karakterden karaktere süzülen oyunbazlar… Yıllardır Türkiye’nin içinden geçtiği birçok zorlu süreçle baş etmeye çalışan, deneyimli beş tiyatrocu… Ve şu an varlıklarını sorguluyorlar: Nasıl devam etmeli?

Yaklaşık 95 dakika sürer; ara yoktur.

Yaş Sınırı: +13

İnsanlar Mekanlar Nesneler cesaret üzerine bir oyun. “Biz sınırlara inanmayız. Biz öncülüğe inanırız. Biz vizyona inanırız. Herkese imkansız görünse de biz evet diyoruz. Yaşamak ne güzel şey. Denizde yüzmek, gökyüzüne bakmak, güneşi teninde hissetmek… Bir dağa tırmanmak ya da bir tanecik merdiven çıkmak. Sevmek ve sevilmek. Ne güzel şey… Şimdi benim! Şimdi sensin! Şimdi biziz! Bu ise sadece bir başlangıç.” İnsanlar Mekanlar Nesneler geçmişin yüklerinden kurtulmaya çalışan bir insanın hikayesi. Nina’nın, Emma’nın, Sarah’nın veya şimdilik Sarah’nın hikayesi. Kim bilebilir? Korkularımızın üstüne gidebildiğimiz, gerçekle yüzleşebildiğimiz ve en önemlisi kendimizi sevebildiğimiz sürece varız. Eğer bir varoluş savaşıysa hayat, ve eğer varoluş ailede başlıyorsa, bazen tüm bağımlılıklarından kurtulman gerekir. Annenden bile. “Çakal sadece aşağı baktığında düşer. Yani aslında havada koşabiliyor ama ne zamanki aşağı bakıyor ve düşmesi gerektiğini anlıyor işte o zaman yer çekimi devreye giriyor. Benim ruhsal aydınlanmam bu.”

Bu oyun bize özlenen kardeşleri, aileyle yenilmeyen akşam yemeklerini ve aşağı bakmamamız gerektiğini anlatıyor. Aşağı bakmadan yola devam edebilecek miyiz? Bilmem. Belki.

–Neden kendimsiz bir şey düşünemiyorum, şaşkınım açıkcası.

‘‘Keşke iyi bir roman yazmak yerine iyi bir evlat olsaydın Cemal. Babanı üzmeseydin, abini kırmasaydın, anneni daha sık arasaydın. Haklı olmak yerine mutlu olsaydın azıcık. Ve hakkında bir oyun yazılmasaydı da, bir mangal partisi düzenlenseydi keşke. Senin gibilerin akla gelmediği, komşuları rahatsız eden, gürültülü bir mangal partisi… ‘’

Bir yazar inceliğinden, bir internet fenomeni bayağılığına(!) doğru ilerleyen Cemal, kendini ve çevresindekileri sözde aykırı fikirleriyle mahvederken; eski bir evde, babasına ait eşyalarla, sakinlerine bir türlü kentsel dönüşüme ikna edemediği binada, uyum sağlayamamış bir insan olarak, muhtemel İstanbul depremini beklemektedir..

Linçler ve Dudaklar, yaşamı yalnızca akıl üzerinden dizayn edip haklı olmayı bekleyenlerin, bekleme sürecine ve muhtemel sonuçlarına odaklanır.’’

Yaklaşık 95 dakika sürer; ara yoktur. Yaş Sınırı: +13

Bir kadın ve bir erkek...

Bir geçmişleri, bir hiç geçmemişleri ve bir de tartıştıkları gelecekleri var.

Erkek ve kadın karşılaşıyor ve yolculuk başlıyor.

İmkansız şiirler ve şarkılar işte bu iki kişinin ortasına düşüyor...

Kadın ve erkek oyunda sadece kendi hikayelerini yaşamakla kalmıyor, aynı zamanda edebiyatımızın yapıtaşı olmuş pek çok şairimizin gerçek aşk hikayelerini anlatan, şiirlerini okuyan, şarkılarını seslendiren kahramanlara dönüşüyor.

Kimi zaman Attilâ İlhan, Orhan Veli, Cemal Süreya, kimi zaman Didem Madak, Maria Missakian , Sıdıka Su gibi hepimizin içine işlemiş, duygularımızın tercümanı olmuş büyük aşkların, büyük şairlerin karakterlerini sahneye taşıyor.

Yıllar sonra karşılaşan iki eski sevgili birbirleriyle yüzleşerek AŞK BİTER Mİ? soruna yanıt arıyor...

Kimimize göre aşksa bitmez Kimimize göre aşksa da biter Kimimize göre ortada aşk varsa bitse de aşktır, bitmese de aşktır. Çünkü insan aşktır, aşk da insanın aynası...

Etkili hikayesinin yanı sıra Kerem Alışık ve Evrim Alasya’nın seslendirdiği şiir ve şarkılar eşliğinde aşkı anlatan oyun izleyenleri kendi aşklarıyla baş başa bırakıyor...

Tek Perde – 95 Dakika

Bir hayalin peşinde… Bir şövalyenin izinde…

Cervantes’in klasikleşmiş eseri Don Quixote, sahnede etkileyici bir müzikal uyarlamayla yeniden canlanıyor!

Başrollerinde Selçuk Yöntem, Zuhal Olcay ve Cengiz Bozkurt’un olduğu bu klasik müzikal, usta yönetmen Işıl Kasapoğlu rejisi ve Volkan Akkoç’un müzik direktörlüğünde, Çolpan İlhan & Sadri Alışık Tiyatrosu ve Piu Entertainment ortak yapımı olarak tiyatroseverlerle buluşuyor.

İlk kez 1965 yılında sahneyle buluşan Don Quixote müzikali, 1959’da Dale Wasserman tarafından kaleme alınan televizyon oyunundan uyarlandı.

Broadway’de toplam 2.328 kez sahnelenen yapım, gösterildiği dönemde büyük ilgi görerek “En İyi Müzikal” başta olmak üzere beş dalda Tony Ödülü kazandı. Edebiyatın ölümsüz karakteri Don Kişot’un hayal gücü ve cesaretiyle beslenen bu klasik yapım, tiyatro tarihinde iz bırakan başlıca eserler arasında yer alıyor.

Hayal gücü ile gerçeğin sınırlarının kalktığı bu hikâye bu defa; 80 kişilik dev kadrosu, büyüleyici dekorları, etkileyici kostümleri ve çarpıcı müzikleriyle izleyiciyi bir şövalyenin düşler diyarına davet ediyor. Don Quixote, bize hayal etmenin gücünü, umudun direncini ve iyilikle değişen bir dünyayı hatırlatıyor.

Hayatın sıradanlığına meydan okuyan Don Kişot’un, bir berber tasını altın bir miğfere, çorak toprakları şövalye diyarlarına dönüştüren düş gücüyle çıktığı bu yolculuk, “Merhametli ol. Cesur ol. Onurlu yaşa. Asla hayal etmekten vazgeçme ve hayal ettiğin hayatı yaşa!” çağrısıyla hepimizi sarıp sarmalıyor bize de şu soruyu yöneltiyor: Gerçeklik mi, hayal mi? Cesaret mi yoksa delilik mi?..

Don Quixote, sadece bir karakter değil; yaşamı daha güzel kılmak için hayal eden, cesaret eden, düşünen herkesin sahnedeki sureti.

Dünyanın Don Quixote’lere ihtiyacı var. Bir tane değil. Milyonlarcasına ihtiyacı var.

Ne duruyorsun? Sür atını yeldeğirmenlerinin üstüne!

Birbirinden renkli, eğlenceli, yerinde duramayan dört oyunbaz anlatıcı—Vuf, Vın, Sisi ve aralarına yeni gelen Bubu. Nerede olurlarsa olsunlar şakalaşmak, birbirlerinden öğrenmek ve Ezop’un hikayelerini anlatmak için hazırlar!

Kaplumbağa ile Tavşan’ın yarışı, Aslan ile Fare’nin beklenmedik bağı, Kurt ile yaramaz bir çocuğun karşılaşması ve Karga’nın hikâyesi şarkılarla, kahkahalarla yeniden canlanıyor. Ezop Masalları, küçüklerin de büyük işler başarabileceğini; sabrın, aklın ve dostluğun değerini masalsı ve bir o kadar eğlenceli bir dille hatırlatıyor.